W antycznej Grecji Zgromadzenie Wolnych było określane mianem Agory. Zgromadzenia Wolnych zostało powołane, aby poznać decyzje strategów. Jego członkowie spotykali się na głównym placu miasta, aż wreszcie plac ten został nazwany w ten sam sposób, stając się jednocześnie centrum życia ekonomicznego, politycznego i kulturalnego. 

Stał się nie tylko centrum ekonomicznym miasta, ale także jego moralnym i religijnym ośrodkiem. W agorze gromadził się również lud, kiedy odbywały się tam wielkie święta religijne oraz gdy wyruszały stamtąd uroczyste procesje.

Podczas, gdy odbywały się święta religijne czy uroczyste rytuały, dochodziło tam również do dyskusji na temat rozmaitych kwestii. Mogli w tych debatach brać udział wszyscy obywatele, dając wyraz swoim opiniom. Jednak ten, kto był oskarżony o przestępstwa lub był skazany nie mógł przebywać w przestrzenii o sakralnym znaczeniu, zatem omijał święte miejsca agory.

W epoce archaicznej, kiedy kultura opierała się w większości na tradycji oralnej, to właśnie Agora była miejscem, gdzie rapsodowie interpretowali poematy homeryckie.  W tej przestrzeni Sokrates w obecności mędrców wyjaśniał swoje filozoficzne przekonania, pozbawiając zarzuty oponentów za pomocą siły ironii i zgrabnie tworzonej argumentacji. 

Agora stała się zatem miejscem, skąd wyrastają nasze korzenie kulturowe, począwszy do momentu, kiedy narodziła się, a potem rozwinęła najwyższa forma myśli zachodniej; miejscem, gdzie wielcy myśliciele byli uczeni i uczyli innych pasji poznawczej wobec wiedzy, tak, jak pisze o tym Protagoras: “Ja jestem pasjonatem nauki, ale wieś i drzewa nie są zdolne, aby czegokolwiek mnie nauczyć, podczas gdy mogę poznawać wiedzę od ludzi, którzy gromadzą się w centrum miasta.”

Agora była samym sercem miasta, punktem ogniskującym jego życie polityczne, miejscem gdzie otrzymywało się informacje, gdzie rodziły się komentarze i zbiorowa ocena ludzi oraz rzeczy. Jest również bardzo prawdopodobne, że to właśnie w agorze znajdowało się więzienie, a przede wszystkim miejsce, gdzie przeprowadzono egzekucje publiczne. Stała tam również rezydencja Jedynastu oraz główna siedziba policji.  

Obok głównych budynków publicznych wznosiły się w agorze świątynie ku czci najbardziej czczonych bóstw, portyk Zeusa Oswobodziciela, tu i ówdzie ołtarze, jak na przykład ten wzniesiony ku czci Zeusa lub pomniki - obiekty kultu, czy Ołtarz Dwunastu Bogów, wzniesiony przez Pisistrata w południowej części i wyznaczający centrum miasta, podczas gdy w innym punkcie był usytuowany ołtarz Miłosierdzia. 

Wokół całego placu znajdowały się publiczne urzędy: Tholus, miejsce, w którym zbierała się Rada Pięciuset, archiwum państwa i budynki, w których pracowali wyżsi rangą urzędnicy.

Jeżeli chodzi o aspekt związany z planowaniem, istniały dwa typy agory: archaiczna i jońska. Pierwszy z nich opierał się na topografii ukształtowanej przez ulice, których bieg był zaburzony przez portyki. Natomiast drugi był wyznaczony przez portyki oparte na czterech bokach, które były między sobą połączone, tworząc wejścia do pasaży.

Portyki forytfikowano zarówno po to, aby stworzyć w ten sposób esencjonalny i charakterystyczny element oraz wygodny pod względem logistycznym układ, w ten sposób pozwalając tym wszystkim, którzy tam przebywali na gromadzenie się w zarówno w celach społeczno-polityczno-religijnych, jak i handlowych, podczas których to zgromadzeń byliby chronieni od słońca i deszczu. 

Po tym krótkim przypomnieniu historycznego pochodzenia terminu Agora, przejrzysty wydaje się powód, dla którego to właśnie ten termin został wybrany jako nazwa stowarzyszenia. Jego celem jest bowiem upowszechnienie oraz rozwój kultury i cywilizacji mieszkańców Kalabrii, poszukiwanie i odkrywanie źródeł jej tradycji, a także rozwój intensywności działań kulturalnych w formie organizowania wystaw sztuk figuratywnych, przeglądów, kongresów, inicjatyw teatralnych , koncertów etc.